"Kentlerimiz ve mesleğimiz bir çıkmaz içerisinde. Bunu sürekli dillendiriyoruz ki kendimizi var olan bu olumsuz durumu kabullenmekten alıkoyalım.

Kentimiz yayılıyor, ne güzel, bu ranttan belki bize de pay düşer. Kamusal mekânlarımız bir bir kayboluyor, pek dert değil tanımadığımız, sevmeyeceğimiz insanların yüzünü neden görelim ki? Yeşil alanlarımız katlediliyor, parklarımız, oyun alanlarımız bir bir betonlaşıyor, beton gelişmedir, beton medeniyettir. Sanayi alanlarımız içinde hiçbir yaşamın olmadığı çalışan insanı da makineleştiren kara kutular haline geliyor, fabrikaya hızlı ulaşmak oradan eve hızlıca gidip güzelce bir dinlenmek gerek neden, çünkü yarın yine iş var. Sabah çıkıyoruz evden, biniyoruz arabamıza, kimseye maruz kalmadan hızlıca gidiyoruz işimize, yollarda trafik lambası yok, şeritler geniş, hız yapmak serbest, ara ara tıkanıyor ama olsun, radyoyu açtık mı demeyin keyfimize. Hepimiz ev sahibi olduk, bankalar hayır kurumu, tam on yıllık kredi verdiler bize. Bu on sene boyunca uslu durmalı, geliri düşürmemeli, patronla, ustabaşıyla, şefle, müdürle didişmemeli, sendikadan çıkmalı ya da patron/iktidar yardakçısı sendikada yer almalı, hükümete oy vermeli, maazallah bir kriz bütün emekleri boşa çıkarabilir. On sene dediğin nedir gelir geçer. Ama evimiz güzel kocaman, mutfağı büyük, akşama kadar yemek yapabiliriz geniş geniş, çoluk çocuk odasında rahat rahat bilgisayar oynar. Sitemizde her şey var, havuz, sauna, fitness vesaire, neden dışarı çıkma ihtiyacı duyalım ki? Güvenliğimiz de var elbet, bir de güvenlik kameraları... Her daim izlenmemiz şart, aramızda kötü insanlar olabilir. Çocuğu sabah servise veriyoruz servisiyle gidiyor akşam yine servisiyle dönüyor. AVM‘ye gidiyoruz alışverişe sıcacık içerisi, apaydınlık, kafeleri de var AVM‘nin kahvemizi de içiyoruz, çocuğu oyun alanına bırakıyoruz plastiklerin içine, başımızı ağrıtmasın ki rahat rahat alışveriş yapalım. Akşam bir de sinemaya giriyoruz, sonra kapalı otoparktan arabamızı alıp evimize varıyoruz. Bunları bize sağlayan devletimizden Allah razı olsun. Devletimiz büyük devletimizin sarayları da büyük.

Distopyalarda yaşayan insanların temel sorunu distopyada yaşadıklarının farkında olmamalarıdır. Distopik filmlere bakalım, hayat rutindir, hava kasvetlidir, bazılarında sürekli yağmur yağar ama insanlar hallerinden memnundurlar.

Fakat bizler kendimizi teknik aydın olarak nitelendiriyorsak sermayenin yarattığı bu yaşama ve bu yaşamı oluşturmak için kullandığı ırkçılık, gericilik, emek düşmanlığı gibi her türlü araca karşı durmalıyız, anlatmalıyız. Omuz omuza bir mücadeleyi örmeliyiz. "N‘olacak iki çizgi." diyen koca göbekli muktedirlerin suratlarına tükürmeliyiz ve mesleğimizi iki çizgi haline getiren meslektaşlarımızın. Kentlerimizi, kırlarımızı, doğal yaşam alanlarımızı korumalıyız.

İşte bütün bu görevleri yerine getirirken ütopyalara sarılmalıyız nasıl ki sanayi devrimi sonrası kaotikleşen sanayi kentleri ütopyalarla kurtuldu bugün de aynı şeyi yapmalıyız, umudun kabzasını ütopyalarla sarmalıyız.

Bundan ötürü Şehir Plancıları Odası Ankara Şubesi olarak bu sergi konusunu seçtik ve ütopyalarımızla bu mücadeleyi sürdürmeye devam edeceğiz.

Modern Zamanlar...

Ürün yollayanlara teşekkürler...

Sergide emeği geçen dostlara teşekkürler...

Gelenlerin ayaklarına, yüreklerine sağlık..." sözleri ile etkinliği başlatan Şube Başkanı Emre Sevim‘in konuşmasının ardından başlayan film gösterimi sonrasında etkinlik, serginin bulunduğu salonda başlayan kokteyle ile devam etti.

Kentlerin dağıldığı, kent yaşamından beklentilerimizin bireyselleştiği ve tekdüzeleştiği bir dünyada durup düşünmenin tam zamanı değil mi?
Acaba mekan ve yaşamlarımızla bir distopyaya doğru mu gidiyoruz?
Dertlerimiz neler?
Hayallerimiz neler?
Daha iyi daha kötü ne olabilir?
Mekana ve bize dair umut ve umutsuzluğu nasıl anlatabiliriz?

"ÜTOPYA / DİSTOPYA" teması çerçevesinde, yukarıdaki sorulara ve daha nice benzerlerine sanat eserleriyle cevap arayan şehir plancılarının katkılarıyla oluşturulan sergi 6-16 Ocak tarihleri arasında Çankaya Belediyesi Çağdaş Sanatlar Merkezi‘nde ziyaret edilebilir.