Bu son düzenleme ise kamu idaresi tarafından karşılanması gereken kamusal bir hizmet olan denetimin, bedeli yapı sahibine karşılatılarak kazanç kapısı haline getirilmesinden başka bir anlam ifade etmez.
Ülkemizin konut sorunu ve dolayısıyla bunun kentlerimize yansıyan, yapı ve çevre kalitesi bakımından niteliksiz ve plan dışı alanlarda yaşanan kaçak kentleşme de aslında ve temelde konut ve kent hizmetleri maliyetinin, bundan ev sahibi veya kiracı olarak yararlanmak durumunda olan insanların hiçbir zaman karşılayamayacakları bir maliyeti yüklenmek durumunda kalmalarıyla zemin bulmaktadır.
Depremden sonra yapılan bütün düzenlemeler, konut maliyetini artırıcı nitelik taşımaktadır. Maliyeti artıran bu unsurlar konutun kalitesini ve sağlamlığını artırıcı doğrudan etkili ve gerekli hizmetler değildir. Temelde imar planlarının yapımı aşamasında kamu tarafından eksik ve yetersiz yapılan zemine ilişkin teknik hizmetler ve son örnekte olduğu gibi, daha önceki aşamalarda bedeli ödenen düzgün ve nitelikli olarak yapılması gereken proje ve kontrollük hizmetlerinin kamu adına denetlenmesi için haksız ve ekstra bir bedelin, konut ve yapı bedeline eklenmesidir. Son düzenlemede en azından yapı-konut maliyetleri % 4 ile 8 oranında artırılmaktadır. Bunun dışında KHK ile net olarak belirlenmemiş ama KHK ile tanımlanan süreçler gereği fiili olarak gerçekleşecek bir çok maliyet unsuru daha vardır.
Devlet, kamu idaresi, halktan kendi üzerine düşen denetim işlemlerini yapmak, insanlara güvenli yaşam koşullarını sağlamak üzere ayrıca hem gelir ve kurumlar vergisini alırken, yapı sürecinden ve kentte yaşamanın bedeli olarak bir çok dolaylı dolaysız vergiler almaktadır. Bunun gereği olarak yapması gereken kamu görevlileri eliyle kamu adına denetim hizmetinin görülmesi işinden de uzaklaşmaktadır. Zaten daha önce yapı sektöründe, müteahhit, mühendis, mimar, teknik eleman olarak görev almış ama işinin ve mesleğinin gereği olan sağlıklı ve nitelikli yapı yapma konusunda ihmalkar davranmış, kesimlere bu kez de denetleyici hüviyeti verilerek işlerin sağlıklı yürüyeceği kanaati uyandırılmak isteniyor. Geçmişteki sorunların hiç biri yeterince özel kuruluş ve firmanın bu süreçte olmamasından değil, aksine kamunun yeterince denetim yapmamasından kaynaklandığı açıktır.

Yeni KHK ile getirilen temel düzenleme, yapı maliyetlerinin artırılması ve bu süreçte zaten var olan firmalara, mühendis ve mimarlara ayrıca bir kaynak aktarımından başka plan dışı alanlarda kaçak yapılaşmayı artırmaktan başka bir sonuç vermeyecektir. Zira dizginsiz bir piyasa ekonomisinin yaşandığı bir ülkede, konut arzı ve konut talebinin kesişeceği fiyatları kestirmek zor değildir. Gerçek ihtiyaç sahiplerinin asla edinemeyeceği, kirasını karşılayamayacağı KHK ile tanımlanan bu üretim süreci sonunda oluşmuş konut alanları dışında bu maliyetleri içermeyen (adını koymakta zorlanacağımız) yeni bir konut alanı ve kent parçalarının daha artan bir hızda oluşmayacağını söyleyebilmek için 50 yıllık yakın kentleşme tarihimize bakmak ve sonsuz örnekleri görmek zor değildir.
Ülke gerçeklerinden uzak, toplumsal süreçlerden dersler çıkarmayan bu yaklaşım, acelecilik içersinde ve bir takım etkili çevrelerin yönlendirmesi altında, bazı kesimlere de kriteri anlamsız olan “Uzmanlık” payeleri vb. şekilde sus payları vererek kentlerimizin geleceğini tehdit etmeye devam ediyor.
Dar gelirlilerden başlayarak, toplumun tüm kesimleri için, gelirleriyle doğru orantılı şekilde edinebilecekleri yasal, planlı, nitelikli konut arzı ve olanakları ortaya konulmadıkça, yapı kalitesinin düzelmesi ve sağlıklı kentleşmenin oluşması mümkün değildir.