DETAYLI BİLGİ

AB Genel Sekreterliği tarafından hazırlık çalışmaları yürütülen “Mesleki Yeterliliklerin Düzenlenmesi ve Tanınması Hakkında Kanun Tasarısı Taslağı” çalışmaları Birliğimizin yanısıra, Sağlık Bakanlığı, Bayındırlık ve İskan Bakanlığı, Milli Eğitim Bakanlığı, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, İŞ KUR, YÖK, Türk Tabipleri Birliği ve Türk Dişhekimleri Birliği temsilcilerinin katılımı ile sürdürülmektedir. Ayrıca Çalışma Grubunda bazı konularda üniversitelerden öğretim üyelerinin de görüşlerine başvurulmuştur. Çalışma sürecinde ilk aşama tamamlanmış ve taslağın tüm maddeleri üzerinde görüşmeler yapılarak Taslak ekteki biçimini almıştır.


Ancak "Mimarlık" mesleği ile ilgili hükümleri içeren değişiklik önerileri, Mimarlar Odası ve Mimarlık Fakülteleri Dekanları tarafından yapılan çalışmalar henüz AB Genel Sekreterliği'ne iletilmediği için ekte sunulan taslakta yer almamaktadır.


Kanun Tasarısı Taslağı'nda temel olarak öncelikle Avrupa Birliği’ne girilmesi durumunda, üye ülkelerdeki serbest dolaşıma giren meslek mensuplarının mesleğini icra edebilmesi için gereken eğitim ve iş deneyimi koşulları belirlenmekte, bu konudaki ülkelerin kendi koşullarına göre belirlediği istisnalar liste şeklinde sıralanmaktadır. Ayrıca, bu taslakta belirtilen genel hükümler tüm meslekler için ulusal mevzuat kabul edilmektedir. İlgili AB Direktifinde olduğu gibi tıp doktorları, hemşireler, diş doktorları, veteriner cerrahlar, ebeler, eczacılar ve mimarlık meslekleri özel bölümlerde doğrudan düzenlemektedir. Yani tanınma koşulları dışında kalan eğitim programları ve süreleri doğrudan düzenlenmiş meslekler için taslağın yasalaşması ile birlikte yürürlüğe girecektir.


Mesleki Yeterliklerin Düzenlenmesi ve Tanınması Hakkında Kanun Tasarısı Taslağı;

- Genel Hükümler,

- Hizmet Sunumu,

- Kendi Adına İş Kurma veya Bir İş Yerinde Çalışma Özgürlüğünün Genel Prensipleri,

- Mesleğin İcrası, İdari İşbirliği

- Diğer Hükümler

olmak üzere 5 kısımdan oluşmaktadır. Tasarının ekinde ise karşılıklı tanınma sürecinde uygulanacak istisnalar ve diğer koşullar yeralmaktadır.


Kanun Tasarısı Taslağı, 24 Temmuz 2003 tarih ve 25178 mükerrer sayılı Resmi Gazete'de yayınlanmış olan Avrupa Birliği Müktesabıtının Üstlenilmesine İlişkin Türkiye Ulusal Programı'nın “Üyelik Yükümlülüklerini Üstlenebilme Yeteneği” ana başlığı altındaki “Kişilerin Serbest Dolaşımı” bölümünde, mesleki niteliklerin karşılıklı tanınması öncelik taşıması nedeniyle Avrupa Komisyonu tarafından Avrupa Parlementosu ve Konseyi'ne sunulan 12 Mart 2002 tarihli direktif temel alınarak hazırlanmıştır.


62 maddeden oluşan Kanun Tasarısı Taslağı üzerinde görüşmeler tamamlanmıştır. Ancak Taslakta belirtilen esasları uygulayacak kurumlar, “yetkili kuruluş” ve “irtibat noktaları” ile Taslağın amaç, kapsam ve tanımlar maddeleri önümüzdeki günlerde yeniden ele alınacaktır.

Taslağın 7 mesleği düzenleyen özel bölümleri dışındaki genel hükümleri Birliğimizin kapsadığı tüm meslek disiplinleri için uygulamayı belirleyecek ve bu Taslak “uyum yasası” statüsünde olduğundan Taslak ile çelişen diğer Yasalardaki tüm hükümler geçersiz sayılacaktır.

Taslağın 15. maddesinde belirtilen Avrupa düzeyinde kurulan “ortak platform”ların işlevine ilişkin hükümler konusunda Meslek Birliklerinin görüşü belirleyici bir nitelik taşıyacaktır. Bu nedenle 15. maddede belirtilen hükümlerin Taslakta yer alıp almaması konusunda TMMOB görüşünün oluşturulması için Odaların değerlendirmeleri önem kazanmaktadır.

Odamız görüşlerinin oluşturulması sürecinde üyelerimizin katkıları önem taşımaktadır. Taslak ile ilgili görüş ve değerlendirmelerinizi 5 Mayıs 2004 tarihine kadar odamızın e-posta adresine (spo@spo.org.tr) iletmenizi rica ediyoruz.
---------------------------------------------------------------------------------------------

MESLEKİ YETERLİKLERİN DÜZENLENMESİ VE TANINMASI HAKKINDA KANUN TASARISI TASLAĞI


BİRİNCİ KISIM
Genel Hükümler

Amaç

Madde 1- Bu Kanunun amacı, ülkemizde belirli mesleklerde o mesleğin edinilmesi ve icrası için sahip olunması gereken mesleki yeterlikleri düzenlemek ve düzenlemeye tabi mesleklerde Avrupa Birliği üyesi ülkelerde kazanılmış mesleki yeterlikleri tanımak için aranacak şartları ve düzenlemeye tabi mesleklerde yabancıların mesleklerini ülkemizde icra edebilmesi için mesleki yeterliklere ilişkin gerekli düzenlemeleri ortaya koymaktır.

Kapsam

Madde 2-
a) Bu Kanun, ülkemizde belirli mesleklerin edinilmesi ve icrası için gereken mesleki yeterliklere sahip olunması ve düzenlemeye tabi bir meslek ile ilgili mesleki yeterlikleri Avrupa Birliği üyesi Ülkelerden birinde edinmiş Avrupa Birliği üyesi ülkelerin vatandaşlarının mesleklerini, ülkemizde kendi işyerinde veya başkasının yanında çalışarak icra edebilmesi için gerekli esas ve usulleri kapsar.

b) Mesleki yeterliklerini üye devletlerde edinmemiş olan kişilerin düzenlemeye tabi bir mesleki faaliyeti icra etmeye yönelik taleplerinde ülkemizin bu konulardaki diğer düzenlemeleri de dikkate alınarak izin verilebilir. Üçüncü Kısım Üçüncü Bölümde yer alan meslekler söz konusu olduğunda izin verilebilmesi için adı geçen bölümde belirtilen asgari eğitim şartları aranır.

Tanımlar

Madde 3-

a)Bu Kanun kapsamında,

1) Düzenlemeye tabi meslek: Mesleğin edinilmesi, icrası veya sürdürülebilmesi için gereken mesleki yeterliklerin hukuki bir düzenlemeye tabi olduğu bir mesleki faaliyet veya bir mesleki faaliyetler grubunu,

2) Mesleki yeterlik : Resmi eğitim belgesi,mesleki beceri belgesi ve/ veya mesleki tecrübe esas alınmak suretiyle belgelenen yeterliği ,

3) Resmi yeterlik belgesi : Diploma, sertifika veya resmi bir makam tarafından verilen ve esas itibariyle alınan mesleki eğitimin başarı ile tamamlandığını gösteren diğer belgeleri,

4) Üye Devlet : Avrupa Birliği üyesi devleti,

5) Komisyon : Avrupa Komisyonunu
İfade eder.

b) Avrupa Birliği üyesi ülkelerin Ek I de verilen meslek kuruluşlarının üyeleri tarafından icra edilen bir meslek düzenlemeye tabi bir meslek olarak kabul edilir.

c) Avrupa Birliği üyesi ülke vatandaşlarının, üye devletler dışındaki bir ülkeden almış oldukları resmi eğitim belgesi , belge sahibinin bu belgeyi tanıyan bir Avrupa Birliği üyesi ülkede resmen üç yıl çalıştığını ispatlaması durumunda “ resmi yeterlik belgesi “ olarak kabul edilir.

Genel hak ve yükümlülükler

Madde 4-
a) Üye devlette tanınmış mesleki yeterliliğin ülkemizde tanınması halinde belge sahibi mesleğini icra ederken Türk vatandaşları ile aynı hak ve yükümlülüklere sahip olur.

b) Başvuru sahibi, sadece, kendi ülkesinde yeterlik aldığı ve içerdiği faaliyetlerin ülkemizdeki ile benzer olduğu mesleği ülkemizde icra edebilir.

c) Başvuru sahibinin kendi ülkesinde almış olduğu resmi yeterlik belgesinin , ülkemizde daha geniş bir faaliyet alanı içeren bir mesleğin sadece belirli bir faaliyetine karşılık gelmesi ve aradaki farkın 14 üncü madde de belirtilen telafi edici bir önlemle kapatılamaması halinde , başvuru sahibinin yeterliğinin tanınması belirtilen faaliyet alanı ile sınırlı olur.


İKİNCİ KISIM
Hizmet Sunumu

Hizmet Sunumunun Genel Prensipleri

Madde 5-
a) Bir üye devlet vatandaşı meslek sahibinin mesleğini, bir yıl içinde toplam onaltı haftadan fazla olmayacak bir süre için , asıl iş yerinin kurulu olduğu üye devletten başka bir üye devlette icra etmesi bu Kanun kapsamında “ Hizmet Sunumu” olarak kabul edilir.

Birinci fıkrada belirtilen sürenin kullandırılmasında, her talep kendi içinde , hizmetin verilme süresi, sıklığı, düzenliliği ve devamlılığı yönüyle incelenir.

b) Hizmet sunumu taleplerinde,
1) Düzenlemeye tabi bir mesleği icra etmek isteyen üye devlet vatandaşı bir hizmet sunucunun, bir üye devlette aynı mesleki faaliyette bulunmak maksadıyla, o devletin kanunlarına göre kurulmuş bir iş yerine sahip olması,

2) Hizmet sunucunun mesleğinin ülkesinde belirli bir mevzuatla düzenlenmemiş olması durumunda ise üye devlet vatandaşı hizmet sunucunun iş yerinin kurulu olduğu üye devlette o mesleği en az iki yıl icra etmiş olması,

halinde mesleki yeterlik kuralları aranmaz.

c) Hizmet sunucu hizmetini ancak, yerleşik olduğu ülkede bu meslek için kullanılan “unvan” altında icra eder. Ülkemizde mesleğin icrası için aranan mesleki yeterlikler ile karışıklığa neden olunmaması için mesleki unvan , hizmet sunucunun iş yerinin kurulu olduğu üye devletin resmi lisanında kullanılabilir.

Muafiyetler

Madde 6- 5 inci maddenin (b) bendi uyarınca, işyeri başka bir üye devlette kurulu bulunan bir hizmet sunucu, ülkemizdeki meslek sahiplerinden istenilen,

a) Bir meslek kuruluşu tarafından yetkilendirme , böyle bir kuruluşa kayıt yaptırma veya üye olma,
b) Sigortalı bir kişinin yararına olan haklardan faydalanmak üzere bir sosyal güvenlik kurumuna kayıt yaptırma,
yükümlülüklerinden muaf tutulur. Ancak, hizmet sunucu, (b) bendinde belirtilen kurumu ya önceden ya da durumu acilse sonradan, yürütmüş olduğu hizmetler konusunda bilgilendirir.


İrtibat Noktasının bilgilendirilmesi

Madde 7- Hizmet sunucu, yerleşik olduğu devletin dışında bir devlette hizmet vereceği zaman yerleşik olduğu ülkedeki irtibat noktasını önceden bilgilendirir. Acil durumlarda irtibat noktası hizmet sunumunun ertesinde mümkün olan en kısa zamanda bilgilendirilir.

İdari İşbirliği

Madde 8- Ülkemizdeki yetkili kuruluş, hizmet sunucunun milliyeti ve yerleşik olduğu devlette mesleki faaliyetleri kanunen yerine getirip getirmediği konusundaki belgeleri , hizmet sunucunun yerleşik olduğu devletteki yetkili kuruluştan isteyebilir. Yetkili kuruluşlar karşılıklı işbirliği çerçevesinde bu belgeleri sağlamakla mükelleftirler.

Ayrıca, 5 inci maddenin (b) bendinin 2 inci alt bendinde yer alan durumlarda ülkemizdeki yetkili kuruluş, hizmet sunucunun iş yerinin kurulu olduğu devletteki irtibat noktasından hizmet sunucunun söz konusu hizmeti o ülkede en az iki yıl yaptığına dair belgeyi isteyebilir.

Hizmet alıcının bilgilendirilmesi

Madde 9- İlgili diğer mevzuatta öngörülen bilgilendirme işlemlerine ek olarak, hizmet sunucu, hizmet alıcıya ,

a) Ticaret siciline veya başka bir kamusal sicile kayıtlı ise , kayıtlı olduğu ticaret sicili, sicil numarası veya o kaydın içerdiği kimliğe eşdeğer bilgileri,

b) Mesleki faaliyetin icrası , iş yerinin kurulu olduğu ülkede bir izin gerektiriyorsa bu izin belgesini veren makamın adı ve adresini,

c) Kayıtlı olduğu mesleki kuruluş veya benzeri kuruluşu,

d) Mesleki yeterlik ve mesleki yeterliğin verildiği devleti,

e) İş yerinin kurulu olduğu devletteki mesleki kurallar ve bu kuralları yerine getirme yollarını,

f) Katma değer vergisine tabi bir faaliyette bulunuyorsa vergi numarasını
bildirmekle yükümlüdür.


ÜÇÜNCÜ KISIM
Kendi Adına İş Kurma veya Bir İş Yerinde Çalışma Özgürlüğünün
Genel Prensipleri

BİRİNCİ BÖLÜM
Eğitim Belgelerinin Tanınması İçin Genel Sistem

Kapsam
Madde 10- Bu bölüm, bu Kısmın İkinci ve Üçüncü Bölümlerinin kapsamadığı tüm mesleklere ve başvuran kişinin o bölümlerde istenen şartları taşımadığı tüm durumlarda uygulanır.


Yeterlik Düzeyi

Madde 11-

a) 13 üncü maddenin uygulanabilmesi için aşağıda yer alan beş mesleki yeterlik düzeyi kabul edilmiştir. Buna göre:

1) Düzey 1- Mesleki Beceri Belgesi,
2) Düzey 2- Sertifika,
3) Düzey 3- Kısa süreli bir eğitim programının başarı ile tamamlandığını gösteren
diploma,
4) Düzey 4- Orta seviyede bir eğitim programının başarı ile tamamlandığını gösteren
diploma,
5) Düzey 5- Yüksek seviyede bir eğitim programının başarı ile tamamlandığını
gösteren diploma
olarak belirlenmiştir.

b) Düzey 1-
Temel eğitimi veya orta öğrenimi tamamlamış kişilere yetkili bir kurum tarafından düzenlenen çok kısa bir eğitim kursu sonucu verilen mesleki beceri belgesi , önceden eğitim verilmeden yapılan özel bir sınav veya tam gün esasına dayalı kesintisiz üç yıl süreyle yada daha önceki on yıl içinde toplam üç yıl süreyle mesleğin icra edilmesine karşılık gelir.

c) Düzey 2-
Bu düzey, orta öğretim seviyesinde, mesleki bir kurs ile desteklenmiş mesleki veya genel nitelikli eğitim programlarına karşılıktır.

d) Düzey 3-

Orta öğretim sonrası, bir yıldan çok üç yıldan az süreli eğitim programlarına karşılıktır.
1) Eğitim alan kişiyi belirli sorumluluk ve görevlere hazırlamak ve mesleki standart sağlamak amacıyla özel yapıda hazırlanmış eğitim programları,
2) Belirli bir mesleğin icrasına yönelik olarak hazırlanmış,gerekli durumlarda mesleki eğitim, deneysel ve mesleki uygulama ile desteklenmiş, yapısı ve seviyesi bir mevzuat ile belirlenmiş veya bu amaçla kurulmuş yetkili bir kurumun kontrol ve onayına tabi eğitim programları bu düzeyde kabul edilir.

e) Düzey 4-

Bu düzey, en az üç yıl olmak kaydıyla, dört yıldan az süreli yüksek öğrenim veya üniversite programlarını kapsar.

Bu düzeyde eğitim, belirli bir mesleğin icrasına yönelik olarak hazırlanmış, orta öğrenim sonrası üç yıl veya orta öğrenim sonrası yarım gün esasına dayalı eğitim ile aynı süreyi tamamlatan ve istenilen mesleki eğitim, tatbikat ve mesleki uygulamayı verebilen bir üniversite veya eş değer düzeyde eğitim veren bir kurum tarafından yürütülen düzenli eğitim programlarına tekabül eder.

Mesleki eğitimin , tatbikatın veya mesleki uygulamanın seviyesi ve yapısı bir mevzuat ile düzenlenir veya bu konuda yetkili bir makamın kontrolüne ve onayına tabi tutulur..

f) Düzey 5-

Bu düzey, en az dört yıllık yüksek öğrenim seviyesindeki eğitimdir.

Bu düzeyde eğitim, belirli bir mesleğin icrasına yönelik olarak hazırlanmış, orta öğrenim sonrası en az dört yıl veya orta öğrenim sonrası yarım gün esasına dayalı eğitim ile aynı süreyi tamamlatan ve istenilen mesleki eğitim, tatbikat ve mesleki uygulamayı verebilen bir üniversite veya eş değer düzeyde eğitim veren bir kurum tarafından yürütülen düzenli eğitim programlarına tekabül eder.

Mesleki eğitimin , tatbikatın veya mesleki uygulamanın seviyesi ve yapısı bir mevzuat ile düzenlenir veya bu konuda yetkili bir makamın kontrolüne ve onayına tabi tutulur..


Tanınma Şartları

Madde 12- Bir üye devlette yetkili kurum tarafından hazırlanan ve eğitimin başarı ile tamamlanmış olduğunu gösteren belgeler, o mesleğe sahip olunması ve icrası için geçerli kabul edilir ve 11 inci madde de belirtilen eğitimleri tamamladığı anlamına gelir.

Bir üye devlette bir mesleğe sahip olunması veya mesleğin icrası için yürürlükte olan mevzuatta yer alan koşullar, ülkemiz açısından yeterli olmasa bile o üye ülkede sahip olunan mesleki yeterlik bu hükümlere göre kazanılmış hak olarak kabul edilir ve birinci fıkrada kabul edilen mesleki yeterlikler ile aynı koşullarda işlem görür.

Belgelerin Tanınması

Madde 13-
a) Bu Kanun kapsamında düzenlemeye tabi bir mesleğe sahip olunması veya mesleğin icrası için belirli mesleki yeterliklere sahip olma şartı getirilmiş ise, yetkili kurum, bu şartları yerine getiren ve bir üye devlette o mesleğe sahip olma ve mesleği icra etmek için gerekli kılınan mesleki beceri belgesi veya resmi eğitim belgesine sahip olan üye ülke vatandaşlarına ülkemizde söz konusu mesleğe sahip olma ve icra etme iznini verir.

Mesleki beceri belgesi veya resmi eğitim belgesi aşağıdaki şartlara uygun olacaktır.

1) Bir veya daha fazla üye devletten alınmış olacaktır,
2) Bu belgeler 11 inci madde de tanımlandığı şekilde ülkemizde istenen düzeyin en azından hemen bir alt düzeyindeki mesleki yeterlik seviyesini gösterecektir.

b) (a) bendinde tanımlandığı şekilde mesleğe sahip olma ve mesleğin icrası belirli şartları gerektiriyorsa, başvuran, o mesleği düzenlemeye tabi kılmayan başka bir üye devlette son on yıl içinde kesintisiz iki yıl boyunca icra etmişse ve bir veya daha fazla mesleki beceri belgesi veya resmi eğitim belgesi sunabiliyorsa mesleği icra izni verilir.

Mesleki beceri belgesi veya resmi eğitim belgesi aşağıdaki şartlara uygun olacaktır.

1) Belgeler, söz konusu ülkede bir mevzuat ile kurulmuş yetkili bir kurum tarafından verilmiş olacaktır,

2) Bu belgeler 11 inci madde de tanımlandığı şekilde ülkemizde istenen düzeyin en azından hemen bir alt düzeyindeki mesleki yeterlik seviyesini gösterecektir

3) Belgeler, başvuranın söz konusu mesleği icra etmeye hazır olduğunu gösterecektir.

Başvuru sahibi , resmi eğitim belgesini, 11 inci maddenin (d-2) alt bendi, (e) bendi ve (f) bendine göre belgeliyorsa , bu maddenin (b) bendinde istenilen iki yıllık mesleki tecrübe koşulu aranmaz.

Telafi Edici Önlemler

Madde 14-
a) Aşağıdaki durumlarda ,
1) 13 üncü maddenin (a) ve (b) bentlerine göre belgelenen eğitim süresi , ülkemizde öngörülenden en az bir yıl eksik ise,

2) Başvuru sahibinin almış olduğu eğitimin içeriği, ülkemizde o meslek için gerekli resmi eğitim belgesinin kapsadığı konular ile önemli farklılıklar gösteriyorsa,

3) Ülkemizde düzenlenmiş bir meslek 4 üncü maddenin 2 inci bendi kapsamında başvuru sahibinin kendi ülkesinde karşılık gelen mesleğin içermediği bir yada daha fazla sayıda düzenlenmiş mesleki faaliyeti içeriyorsa ve bu farklılık ülkemizde istenilen özel bir eğitimi içeriyorsa ve eğitimin içeriği başvuru sahibinin mesleki beceri belgesi veya resmi eğitim belgesinin kapsadıklarından önemli ölçüde farklı ise,başvuru sahibinden azami üç yıllık bir uyum sürecini tamamlaması veya bir yetenek sınavından geçmesi talep edilir.

b) (a) bendinin uygulanmasının söz konusu olduğu durumlarda, başvuru sahibinden uyum süreci ve yetenek sınavı arasında seçim yapması istenir.

Bir mesleğe yönelik olarak, (a) bendinde belirtilen hakların kullandırılmasının sakıncalı olduğu bir durum ortaya çıkarsa, Komisyon ve üye devletler bu konuda önceden bilgilendirilir ve alınan karar için haklı gerekçeler sunulur.

Komisyon bu bilgiyi aldıktan sonra, üç ay içinde alınan kararın uygun olmadığına veya Topluluk hukukuna aykırı olduğuna karar verirse , karardan vazgeçilmesini talep eder, yukarıda belirtilen süre içinde Komisyonun bir görüş bildirmemesi halinde alınan karar uygulanır.

c) (a) bendinin 2 inci ve 3 üncü alt bentlerinde söz konusu edilen “ önemli farklılıklar” tanımındaki farklılık, mesleğin icrası için elzem olan konularda başvuru sahibinin almış olduğu eğitimin ülkemizde istenen eğitimden gerek süre gerek içerik bakımından önemli ölçüde farlılık göstermesi anlamındadır.

d) (a) bendinde öngörülen önlemler telafi edilmesi gereken eksikliklerle orantılı olarak uygulanacaktır.Özellikle, başvuru sahibinden bir uyum sürecini tamamlaması veya bir yetenek sınavına girmesi istenecekse, öncelikle başvuru sahibinin üye olan veya olmayan bir devlette mesleki tecrübe ile edindiği bilgilerin ( c) bendinde tanımlanan önemli farklılıkları kısmen veya tamamen kapatacak durumda olup olmadığının belirlenmesi gerekir.

Ortak Platformlar Temelinde Telafi Edici Önlemlerin Uygulanmaması

Madde 15-
a) Meslek kuruluşları, Avrupa düzeyinde kurdukları ortak platformlar konusunda Komisyonu bilgilendirebilir.
Bu madde kapsamında “ Ortak Platform” , belirli bir mesleğin icrası için yeterlik düzeyini gösteren ve bu temelde mesleki kuruluşlara üye devletlerden alınan yeterlikleri akredite etme imkanı veren mesleki yeterliklerle ilgili bir dizi kriteri ifade eder.
Komisyon, söz konusu platformun mesleki yeterliklerin karşılıklı tanınmasını kolaylaştırıcı olduğu görüşündeyse üye devletleri bilgilendirir.

b) Başvuru sahibinin yeterlikleri (a) bendi anlamı dahilinde alınan bir karardaki kriterleri karşılıyorsa 14 üncü madde uygulanmayacaktır.

c) Ortak platformun mesleki yeterlik ile ilgili olarak yeterli güvence vermediği kanaatine varılırsa, Komisyon haberdar edilir ve Komisyonun alacağı karar doğrultusunda işlem yapılır.

İKİNCİ BÖLÜM
Mesleki Tecrübenin Tanınması

Mesleki Tecrübe İle ilgili Şartlar

Madde 16- Ülkemizde Ek IV de yer alan faaliyetlerden birine sahip olmak veya bu faaliyeti yerine getirmek genel, ticari veya mesleki bilgi ve beceri gerektiriyorsa, başka bir üye devlette bu faaliyetin 17 inci ve 18 inci maddelere uygun icra edilmiş olması halinde bu durum üye devletlerin vatandaşları için bilgi ve becerinin kanıtı olarak kabul edilir.

Avrupa Birliği üyesi olmayan ülkelerin vatandaşlarının başvurularında, aranan genel koşulların yanı sıra 17 inci ve 18 inci maddelerde yer alan kriterler göz önünde bulundurulur.

Ek IV Liste 1 de Yer Alan Faaliyetler

Madde 17- a) Ek IV ün Liste1 inde yer alan faaliyetler için , faaliyet aşağıdaki sürelerden biri kadar icra edilmiş olmalıdır:

1) Kendi namına veya bir şirket yöneticisi olarak kesintisiz beş yıl,

2) Söz konusu faaliyet için, önceden en az üç yıllık bir eğitim alınmış olması ve eğitim belgesinin yetkili makamlarca tanınması halinde, kendi namına veya bir şirket yönetici olarak kesintisiz üç yıl,

3) Söz konusu faaliyet için önceden en az iki yıllık bir eğitim alınmış olması ve eğitim belgesinin yetkili makamlarca tanınması halinde , kendi namına veya bir şirket yöneticisi olarak kesintisiz dört yıl,

4) Söz konusu faaliyetin çalışarak en az beş yıl icra edildiğinin kanıtlanması halinde, kendi namına veya bir şirket yöneticisi olarak kesintisiz üç yıl,

5) Söz konusu faaliyet için önceden en az üç yıllık bir eğitim alınmış olması ve eğitim belgesinin yetkili makamlarca tanınması halinde kesintisiz beş yıl,

6) Söz konusu faaliyette en az iki yıl süreli eğitim alınmış olması ve eğitim belgesinin yetkili makamlarca tanınması halinde kesintisiz altı yıl,

bu faaliyette çalışmış olmak.

b) ) (a-1) ve (a-4) alt bentlerinde yer alan durumlarda faaliyet, yetkili makama başvuru yapıldığı tarihten on yıldan daha fazla bir süre önce sona ermiş olmamalıdır.



Ek IV Liste II de Yer alan Faaliyetler

Madde 18-
a)EK IV , Liste II de yer alan faaliyetler için, faaliyet aşağıdaki sürelerden biri kadar icra edilmiş olmalıdır.

1) Kendi namına veya bir şirket yöneticisi olarak kesintisiz üç yıl,

2) Söz konusu faaliyet için, önceden eğitim alındığının kanıtlanması ve eğitim belgesinin yetkili makamlarca tanınması halinde, kendi namına veya bir şirket yönetici olarak kesintisiz iki yıl,

3)Söz konusu faaliyeti çalışarak en az üç yıl icra etmiş olduğunu kanıtlayabiliyorsa, kendi namına veya bir şirket yöneticisi olarak kesintisiz iki yıl,

4) Söz konusu faaliyette önceden eğitim almış olduğunu kanıtlayabiliyorsa ve eğitim belgesi yetkili makamlarca tanınıyorsa , kesintisiz en az üç yıl ,
bu faaliyette çalışmış olmalıdır.

b) (a-1) ve (a-3) alt bentlerinde yer alan durumlarda faaliyet, yetkili makama başvuru yapıldığı tarihten on yıl daha fazla bir süre önce sona ermiş olmamalıdır.


ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Asgari Eğitim Şartları Temelinde Tanıma

BİRİNCİ AYIRIM
Genel Hükümler

Otomatik Tanıma
Madde 19-
a) Üye devletlerden alınmış sırasıyla 21, 23, 29, 33, 37, 44 ve 47 inci maddelerde belirtilen asgari eğitim şartına uyan, Ek V in sırasıyla 5.1.1, 5.1.2, 5.2.2, 5.3.2, 5.4.2, 5.6.3 ve 5.7 maddelerinde sayılan genel pratisyen hekim, uzman hekim, genel bakımdan sorumlu hemşire, diş hekimi, veteriner hekim, eczacı ve mimarların mesleki faaliyetlerine sahip olmalarını sağlayan resmi yeterlik belgeleri tanınır ve bu belgeler ülkemizde verilen resmi eğitim belgeleri ile aynı haklara sahip olur.

Resmi yeterlik belgeleri, yetkili kuruluşlarca verilmek ve yerine göre Ek V in 5.1.1, 5.1.2, 5.2.2, 5.3.2, 5.4.2, 5.6.3 ve 5.7 maddelerinde sayılan sertifikalar ile birlikte sunulmak zorundadır.

Birinci ve ikinci paragrafta yer alan hükümler, 20, 25, 32, 36 ve 51 inci maddelerde belirtilen kazanılmış hakları etkilemez.

b) Ülkemizde milli sağlık sistemi içinde genel tıbbi faaliyette bulunulmak istenmesi halinde, Ek V in 5.1.4 inci maddesinde sayılan ve 26 ıncı madde de ortaya konan asgari eğitim şartlarına uygun olarak üye devletlerde verilen resmi eğitim belgeleri tanınır.

Bu hüküm, 28 inci madde de yer alan kazanılmış hakları etkilemez.

c) Ek V in 5.5.3 üncü maddesinde sayılan, 39 uncu madde de belirtilen asgari eğitim şartlarına uygun ve 37 inci madde de ortaya konulan kriterleri yerine getiren , üye devletlerce verilmiş ebelik resmi eğitim belgesi tanınır ve bu belge mesleğe sahip olma ve bu faaliyeti icra etmek için ülkemizde kabul edilen resmi eğitim belgesi ile aynı haklara sahip olur.

Bu hüküm, 20 inci ve 43 üncü maddelerde belirtilen kazanılmış hakları etkilemez.

d) (a) bendine göre otomatik tanımaya tabi Ek V in 5.7 maddesinde belirtilen mimarlık resmi eğitim belgesi, anılan Ek de belirtilen akademik yıldan daha erken olmayan bir eğitim programının bitirildiğini belgeler,

e) Hekimlerin, genel bakımdan sorumlu hemşirelerin, diş hekimlerinin , veteriner hekimlerin, ebelerin ve eczacıların mesleğe sahip olmaları ve bu faaliyeti icra etmeleri, ilgili kişinin eğitim süresince ve yerine göre 23, 30, 34, 38, 40 ve 45 inci maddelerinde belirtilen bilgi ve becerileri kazandığını gösteren Ek V in sırasıyla 5.1.1, 5.1.2, 5.1.4, 5.2.2, 5.3.2, 5.4.2, 5.5.3 ve 5.6.3 maddelerinde belirtilen resmi eğitim belgelerine sahip olmaları ile mümkündür.

Kazanılmış Haklar

Madde 20-
a) İlgili mesleklere özgü kazanılmış haklar saklı kalmak kaydıyla, Üye devlet vatandaşlarının sahip olduğu, genel pratisyen hekimler, uzman hekimler, genel bakımdan sorumlu hemşireler, diş hekimleri, veteriner hekimler, ebeler ve eczacıların mesleki faaliyetlerine imkan sağlayan eğitim belgesi 21, 23, 29, 33, 37, 39 ve 44 üncü maddelerde belirtilen tüm şartları sağlamadığı takdirde, Ek V in 5.1.1, 5.1.2, 5.2.2, 5.3.2, 5.4.2, 5.5.3 ve 5.6.3 maddelerinde verilen referans tarihlerinden önce başlamış bir eğitimin başarılı bir şekilde tamamlandığını gösteren belge ve kişinin söz konusu faaliyeti etkin ve kanuni olarak, belgenin verilmesinden önceki beş yıl içinde kesintisiz üç yıl yerine getirdiğini gösteren belge eşliğinde sunmaları halinde , eğitim belgeleri kabul edilir.

b) Aynı hükümler,
1) Genel pratisyen hekimler, genel bakımdan sorumlu hemşireler, diş hekimleri, veteriner hekimler, ebeler ve eczacılar için 3 Ekim 1989,
2) Uzman hekimler için 3 Nisan 1992,
tarihlerden önce başlamış eğitimin başarı ile bitirildiğini gösteren, eski Almanya Demokratik Cumhuriyeti’nden alınmış ve 21, 23, 29, 33, 37, 39, ve 44 üncü maddelerdeki asgari eğitim kriterlerini karşılamayan , genel pratisyen hekimler, uzman hekimler, genel bakımdan sorumlu hemşireler, diş hekimleri, veteriner hekimler, ebeler ve eczacıların mesleki faaliyetlerine imkan sağlayan eğitim belgelerine de uygulanır

Yukarıda belirtilen eğitim belgesi, belge sahibine mesleki faaliyetlerini Alman topraklarında Alman yetkililerin verdiği Ek V in 5.1.1, 5.1.2, 5.2.2, 5.3.2, 5.4.2, 5.5.3, ve 5.6.3 maddelerinde belirtilen resmi eğitim belgesi ile aynı hakları sağlar.

c) Hekimler, genel bakımdan sorumlu hemşire, diş hekimi, veteriner hekim, ebe ve eczacı için resmi eğitim belgesi, Ek V in 5.1.1, 5.1.2, 5.1.3, 5.1.4, 5.2.2, 5.3.2, 5.4.2, 5.5.3 ve 5.5.5 maddelerinde belirtilen ve yetkili makamlarca verilen belgeler ile birlikte olduğu zaman , resmi eğitim belgesi olarak kabul edilir.

Yukarıda belirtilen yetkili makamlarca verilen belge, resmi eğitim belgesinin , bu kanunun sırasıyla 21, 23, 26, 29, 33, 37, 39 ve 44 üncü maddelerine uygun olduğunu ve Ek V in 5.1.1, 5.1.2, 5.1.3, 5.1.4, 5.2.2, 5.3.2, 5.4.2, 5.5.3 ve 5.6.3 maddelerinde belirtilen unvanlarla aynı niteliklerde olduğunu gösterir.




İKİNCİ AYIRIM
Hekimler

Temel Tıp Eğitimi

Madde 21-
a) Temel tıp eğitimine kabul edilebilmek için en az lise mezunu olmak gerekir.

b) Temel tıp eğitimi, bir üniversite tarafından verilen toplam olarak asgari altı yıl veya 5500 saatlik teorik ve pratik eğitimden oluşur.

Bilgi ve Beceri

Madde 22- Hekimler, temel tıp eğitimi sonunda aşağıda tanımlanmış bilgi ve becerileri kazanmış olmalıdır.
- Tıbbın temel aldığı fen bilimleri ile ilgili yeterli bilgiye sahip olmak ve böylece biyolojik fonksiyonları ölçme, bilimsel olarak saptanmış gerçekleri değerlendirme ve verileri analiz etmeyi içerecek yetkinlikte bilimsel yöntemleri kavramak,
- Hasta ve sağlıklı insanların yapı, fonksiyon ve davranışlarını; bu davranışlarla insanın fiziksel ve sosyal çevresi ile sağlık durumu arasındaki ilişkileri yeterince kavramak,
- Fiziksel ve ruhsal hastalıkların korunma, tanı, tedavi yönleriyle tıp bilimi ve insanın üreme işlevlerinin bütünlüğünü gözetecek düzeyde klinik disiplinler ve uygulamalarla ilgili yeterli bilgiye sahip olmak,
- Uygun danışmanlık ve gözetim altında hastanelerde gerekli klinik deneyimi edinmek.

Uzmanlık Eğitimi

Madde 23-
a) Tıpta uzmanlık eğitimi için , eğitim alacak kişinin 21 inci madde de belirtilen altı yıllık temel tıp eğitimini , Diş hekimliği ile ilgili uzmanlık eğitimi alacak kişinin ise 33 üncü madde de belirtilen beş yıllık temel tıp eğitimi tamamlamış olması gerekir.

b) Tıpta uzmanlık eğitimi, bir üniversite veya tıp eğitim ve araştırma hastanesi veya uzmanlık eğitimi verme yetkisi verilmiş kurumlarca bu amaçla kurulmuş bir tıbbi bakım kuruluşunda yapılacak teorik ve pratik eğitimden oluşur.

Tıpta uzmanlık eğitimi programlarının süresi Ek V in 5.1.3 maddesinde belirtilen sürelerden daha kısa olamaz.

Eğitim yetkili makamların gözetiminde verilecektir. Bu eğitim sırasında uzman hekim eğitimi alan kişi, faaliyetlere ve söz konusu eğitimin getirdiği sorumluluklara fiilen katılır.

c) Eğitim, uzmanlık eğitimi verme yetkisi verilmiş kurumların uygun gördüğü kuruluşlarda tam gün esası ile verilir. Bu eğitim, uzmanlık eğitimi alan kişinin yetkili makamlarca ortaya konulan usullere uygun olarak , tüm mesleki faaliyetlerini haftanın tüm çalışma günleri ve bütün bir yıl boyunca teorik ve pratik eğitime adayacağı şekilde, eğitimin verildiği bölümün nöbet de dahil olmak üzere tıbbi faaliyetlerin tamamına katılmasını gerektirecek şekilde olur. Bu nedenle uzmanlık eğitimi alan kişilere uygun ücret ödenir.

Bu eğitim askerlik görevi, bilimsel görevler, hamilelik veya hastalık gibi sebeplerle kesintiye uğrayabilir. Bu tür kesintiler, eğitimin toplam süresinden bir indirim sonucunu doğurmaz.

d) Haklı görülen bireysel sebepler ışığında tam gün eğitim gerçekleştirilemiyorsa, istisnai olarak, yetkili makamların izin verdiği şartlar altında yarım gün süreli uzmanlık eğitimine izin verilebilir. Ancak, bu eğitim toplam süresi ve niteliği tam gün esasına göre hazırlanan programın düzeyinden az olamaz.

Bu eğitim düzeyinden eğitimin yarım gün olması veya paralı mesleki faaliyette bulunulması nedenleri ile feragat edilemez.

Yarım gün süreli eğitim, tam gün süreli eğitim ile aynı şartlarda olur. Tek fark, tıbbi faaliyetlere katılım tam gün eğitimin gerektirdiğinin yarısı kadar bir süreyle sınırlandırılması şeklinde olur.

e) Ek V in 5.1.1 maddesinde belirtilen temel tıp eğitim belgesine sahip olanlara, tıpta uzmanlık eğitimini gösteren bir belge verilir.

Madde 24- 19 uncu madde de belirtilen uzman hekimlik resmi eğitim belgesi, söz konusu uzmanlık eğitimi için Ek V in 5.1.3 maddesinde belirtilen unvanlara karşılık gelen ve Ek V in 5.1.2 maddesinde belirtilen yetkili makamların verdiği belgedir.

Uzman Hekimlere Özgü Kazanılmış Haklar

Madde 25-

a) Üye ülke vatandaşları için yarım gün süreli programa göre tıpta uzmanlık eğitimini 20 Haziran 1975 tarihi itibariyle yürürlükte olan mevzuata göre almış olan ve uzmanlık eğitimlerine 31 Aralık 1983 den daha geç başlamamış olan uzman hekimlerden , resmi eğitim belgeleri ile birlikte , belgenin tanzim edilmesinden önceki beş yıl içinde kesintisiz en az üç yıl boyunca ilgili faaliyetlere etkin ve kanuni biçimde katıldıklarını gösteren bir belge istenir.

b) İspanya’da uzmanlık eğitimini 1 Ocak 1995 den önce tamamlamış uzman hekimlere verilen yeterlik, bu yeterlik 23 üncü madde de belirtilen asgari eğitim şartlarını karşılamasa da ilgili kişinin 1479/99 sayılı kraliyet kararnamesinde belirtilen tanıma ile ilgili istisnai önlemler bağlamında yapılan özel mesleki beceri sınavını geçmiş olduğunu gösteren bir belge ile birlikte sunuluyorsa , ilgili kişinin İspanya için Ek V in 5.1.2 ve 5.1.3 maddelerinde tanımlanan uzman hekim olarak yeterliğe sahip olduğu kabul edilir.

c) Uzmanlık eğitimi Ek VI nın 6.1 maddesinde sayılan başlıklara karşılık gelen uzman hekim resmi eğitim belgesi, Ek V in 5.1.2 maddesinde belirtilen referans tarihinden önce başlamış olan bir eğitim sürecini gösteriyorsa , bu kişilerden , belgenin tanzim tarihinden önceki beş yıl içinde kesintisiz en az üç yıl boyunca ilgili faaliyetleri etkin ve kanuni biçimde yerine getirdiğini gösteren bir belge sunması şartıyla kabul edilir.

Aynı hükümler, 3 Nisan 1992 den önce başlamış ve sahibine Ek VI nın 6.1 maddesinde belirtilen yetkili Alman makamları tarafından verilen resmi eğitim belgesine sahip kişilere aynı şartlarda Alman topraklarında mesleki faaliyette bulunma hakkını sağlıyorsa eski Alman Demokratik Cumhuriyeti’nden alınmış tıpta uzmanlık belgelerine de uygulanır.

d) Uzmanlık eğitimi için Ek VI nın 6.1 maddesinde sayılan unvanlara karşılık gelen ve orada sayılan ülkeler tarafından verilen ve Ek V in 5.1.2 maddesinde belirtilen referans tarihinden sonra ve ( 2005 yılı sonundan önce) başlamış bir eğitim sürecini tasdik eden belgeler kabul edilir ve uzman hekimlik mesleğine sahip olma ve bunların icrası amacıyla ülkemizde verilen belgelerle aynı haklara sahip olur.

e) Üye devletler Ek VI nın 6.1 maddesinde sıralanan tıpta uzmanlık belgesinin verilmesine ilişkin düzenlemeleri iptal etmişlerse de iptal tarihinden önce alınmış belgeler kazanılmış hak olarak kabul edilir.

Bu düzenlemelerin iptal edildiği tarihler Ek VI nın 6.1 maddesinde verilmiştir.

Genel Pratisyen Hekimlerin Eğitimi

Madde 26-

a) Genel pratisyen hekimlik eğitimine kabul edilmek için 21 inci madde de belirtilen altı yıllık eğitimin tamamlanmış olması gerekir.

b) 1 Ocak 2006 tarihine kadar genel pratisyen hekimlerin eğitimi tam gün üzerinden en az iki yıl süreli olması halinde resmi eğitim belgesi verilebilir. Bu tarihten sonra eğitim tam gün üzerinden üç yıl olacaktır.

22 inci madde de belirtilen eğitim programının bir parçası olan pratik eğitim , genel tıbbi donanım ve hizmetlere sahip onaylanmış bir hastanede veya onaylanmış genel bir tıbbi uygulamanın yapıldığı veya hekimlerin temel tıbbi bakım uyguladığı onaylanmış bir merkezde yapılmışsa bir yıla kadar olan bu eğitim 1 Ocak 2006 tarihinden önce veya sonra verilecek eğitim belgeleri için yukarıda belirtilen süreye ilave edilebilir.

c) Genel pratisyen hekimlik eğitimi yetkili makam veya kurumların gözetiminde tam gün esasına göre yapılır. Bu eğitim teoriden çok pratik eğitimdir.

Bu pratik eğitim bir yandan uygun donanım ve hizmete sahip onaylanmış bir hastanede en az altı ay, diğer taraftan onaylanmış genel bir tıbbi uygulamanın yapıldığı veya hekimlerin temel tıbbi bakım uyguladığı onaylanmış bir merkezde en az altı ay olmak üzere yapılır.

Eğitim, eğitimi alan kişinin birlikte çalıştığı kişilerle mesleki faaliyet ve sorumluluklara katılımını sağlar.

d) İstisnai olarak ,

1) Eğitimin toplam süresinin kısalmaması,
2) Eğitimin haftalık süresinin tam gün esaslı eğitimin haftalık süresinin yarısından az olmaması ,

kaydıyla , niteliksel olarak tam gün esaslı eğitim ile eşdeğer olması halinde yarım gün esaslı genel tıp eğitimi için özel programlara yetki verilebilir.

Yarım gün esasına dayalı eğitim hastane ortamında verilecek kısmı ve onaylanmış bir tıbbi uygulamanın yapıldığı veya hekimlerin öncelikle tıbbi uygulama yaptığı bir merkezde verilecek kısmı kapsayacak şekilde tam gün eğitim sürelerini içine almalıdır. Tam gün süreli eğitimin dönem ve süreleri genel tıp uygulamaları için yeterli hazırlık sağlayacak şekilde olmalıdır.

e) Genel pratisyen hekimlik eğitim belgeleri, Ek V in 5.1.1 maddesinde belirtilen genel tıp eğitimi belgelerinden birine sahip olunması halinde verilir.

f) Bu maddenin gerektirdiği eğitimi tamamlamamış ancak, yetkili makamlarca onaylanan tamamlayıcı başka bir eğitimi tamamlamış olan hekimlere Ek V in 5.1.4 maddesinde belirtilen eğitim belgesi verilebilir. Fakat bu madde de gerekli kılınan eğitim ile kazanılan bilgiye eşdeğer bilgi düzeyini ispatlamadıkça resmi eğitim belgesi verilemez.

Başvuru sahibinin , diğer konular yanında edinmiş olduğu ek eğitim ve mesleki deneyimin bu maddenin gerektirdiği eğitimin yerine geçip geçmeyeceğine yetkili makamlar karar verir.

Ek V in 5.1.4 maddesinde belirtilen resmi eğitim belgesi, sadece başvuran kişi bu maddenin ( c ) bendinde belirtilen tipte bir tıp merkezinde en az altı aylık genel tıp eğitimi tecrübesi kazanması durumunda verilebilir.

Genel Pratisyen Hekimlerin Mesleki Faaliyetlerini Sürdürmesi

Madde 27- Kazanılmış haklara ilişkin hükümlere tabi olmak kaydıyla, genel pratisyen hekimlerin faaliyetlerini milli sağlık sistemi içinde sürdürmeleri Ek V in 5.1.4 maddesinde belirtilen resmi eğitim belgesine sahip olmaları halinde mümkündür.

Genel Pratisyen Hekimlerin Kazanılmış Hakları

Madde 28-
a) Ek V in 5.1.4 maddesinde belirtilen resmi yeterlik belgesi olmadan, belirtilen referans tarihi itibariyle tıp mesleğine kabul edilme koşulları nedeniyle , genel pratisyen hekimlerin mesleki faaliyetlerini sürdüren ve 19 uncu ve 20 inci maddelerdeki hükümlerden faydalanarak aynı tarih itibariyle ülkemizde bulunan tüm hekimlere, ülkemiz sağlık sistemi içinde genel pratisyen hekimlik faaliyetinde bulunma hakkı kazanılmış hak olarak verilir.

Yetkili makamlar, talep üzerine, birinci paragrafa göre hak sahibi olanlara , Ek V in 5.1.4 maddesinde belirtilen resmi yeterlik belgesi olmadan milli sağlık sistemi içinde faaliyette bulunma hakkı olduğuna dair bir belge verir.

b) (a) bendinde belirtilen belgeler tanınır ve bu belgeler milli sağlık sistemi kapsamında bir genel pratisyen hekimin faaliyetine imkan veren resmi eğitim belgesi ile denk kabul edilir.

ÜÇÜNCÜ AYIRIM
Genel Bakımdan Sorumlu Hemşireler

Eğitim

Madde 29-
a) Genel bakımdan sorumlu hemşirelik eğitimine kabul edilebilmek için en az asgari lise mezunu olmak gerekir.
b) Genel bakımdan sorumlu hemşirelik eğitimi, tam gün esasına göre ve en azından Ek V in 5.2.1 maddesinde tanımlanan programı veren bir üniversitede yapılır.

c) Genel bakımdan sorumlu hemşirelerin eğitimi en az üç yıl veya 4600 saatlik teorik ve klinik eğitimi kapsayacaktır. Teorik eğitimin süresi toplam sürenin en az üçte biri , klinik eğitimin süresi toplam eğitimin en az yarısı kadardır.

Eğitimlerinin bir kısmını en azından eşdeğer düzeyde eğitim kurumunda almış kişilere kısmi muafiyet tanınabilir.

Hemşirelik eğitimi veren kurumlar, tüm eğitim programı boyunca teorik ve klinik eğitimin koordinasyonundan sorumlu olur.

İstisnai olarak, yetkili makamların izin verdiği koşullar altında yarım gün esasına dayalı eğitime izin verilebilir. Yarım gün esasına dayalı eğitimin süresi tam gün eğitimin süresinden kısa olamaz ve yarım gün esası üzerinden verilmesi nedeni ile eğitimin seviyesinden feragat edilemez.

d) Teorik eğitim, genel sağlık hizmetlerinin dağıtımı, değerlendirilmesi ve organizasyonu için gerekli olan mesleki bilgi, yetenek ve anlayışın kazanıldığı kısımdır. Eğitim, hemşirelik öğretim üye ve elemanlarınca ve diğer yetkili kişilerce hemşirelik okulu ve eğitim kurumu tarafından seçilen diğer eğitim yerlerinde verilir.

e) Klinik eğitim, hemşirelik eğitiminde , eğitimi gören hemşirenin kazandığı bilgi ve deneyim temelinde bir ekibin parçası olarak , hasta veya sağlıklı birey veya toplumla doğrudan temas içinde hemşirelik görevinin gerektirdiği organize olma, görevi paylaşma ve takip etmeyi öğrendiği kısımdır.

Eğitim gören hemşire, toplumda veya bir sağlık kurumunda küçük grupların veya bireylerin sağlık eğitimleri de dahil sadece bir ekipte çalışmayı değil bir ekibin nasıl yürütüleceğini genel hemşirelik hizmeti için nasıl organize olunacağını öğrenir.

Bu eğitim, hastanede, diğer sağlık kurumlarında ve toplum içinde , hemşirelik öğretim üye ve elemanlarının yetişmiş hemşireler ile birlikte sağlayacağı işbirliği ve sorumluluğu altında verilir.

Eğitim alan hemşireler, hemşirelik bakımı ile ilgili sorumluluk almalarına imkan sağlayan bölümün faaliyetlerine uygun olduğu ölçüde katılır.

Bilgi ve Beceri

Madde 30- Hemşireler için temel eğitim aşağıda yer alan bilgi ve becerinin kazanılmasını sağlamalıdır.

- Hemşireliğin temeli olan fen bilimleri konusunda yeterli bilgi,
- Sağlıklı ve hasta bireyin yapısı, fonksiyonu ve davranışlarını anlayabilme ve bireylerin fiziksel ve sosyal çevrelerinin sağlık ile ilişkisini anlayabilme becerisi,
- Mesleğin temel yapısı ve etik anlayışı ile ilgili yeterli bilgi , sağlık ve hemşirelik konusunda genel ilkeler hakkında bilgi,
- Nitelikli hemşirelerin denetiminde hemşirelik bakımına uygun malzeme ve ortamın olduğu bir yerde kazanılan yeterli klinik deneyim,
- Sağlık personelinin uygulamaya ilişkin öğretim programlarına katılma ve bu insan gücü ile çalışma,
- Sağlık sektöründe diğer meslek üyeleri ile çalışma deneyimi ve etkili kişiler arası iletişim kurabilme, uygulamalarda hasta, aile ve ekiple işbirliği kurma.


Genel Bakımdan Sorumlu Hemşirelerin Mesleki Faaliyetlerini Yerine Getirmesi

Madde 31- Genel bakımdan sorumlu hemşirelerin mesleki faaliyetlerini yürütebilmeleri Ek V in 5.2.2 maddesinde belirtilen resmi eğitim belgesine sahip olmaları halinde mümkündür.

Genel Bakımdan sorumlu Hemşirelerin Kazanılmış Hakları

Madde 32- Kazanılmış haklar konusundaki genel kuralların ,genel bakımdan sorumlu hemşirelere uygulanabilmesi için, 20 inci madde de belirtilen faaliyetlerin, hastaya sunulan hemşirelik hizmetinin planlanması, organizasyonu ve yönetiminde tüm sorumluluğu içermek zorundadır.



DÖRDÜNCÜ AYIRIM
Diş Hekimleri

Eğitim

Madde 33-

a) Diş hekimliği eğitimine kabul edilebilmek için en az lise mezunu olmak gerekir.

b) Diş hekimliği eğitimi en az Ek V in 5.3.1 maddesinde belirtilen programı veren bir üniversitede tam gün üzerinden en az beş yıllık teorik ve pratik eğitimden oluşur.

c) Ülkemizde farklı Diş hekimliği fakültelerinden mezun olanların aynı bilgi ve beceri düzeyine ulaşmalarını sağlamak amacıyla düzenlenecek ortak bir sınavı başarmış olmaları gereklidir.

Bilgi ve Beceri

Madde 34-
Diş hekimliği için eğitim, kişilerin aşağıdaki bilgi ve beceriyi kazanmasını sağlamalıdır.

- Diş hekimliğinin temelini teşkil eden fen bilimlerinde yeterli bilgiye ve bilimsel olayların takibi ve verilerin analizi ile biyolojik fonksiyonları ölçme prensipleri dahil olmak üzere bilimsel metotlara hakim olmak,
- Sağlıklı ve hasta insanın yapısı, fonksiyon ve davranışlarını anlayabilme kabiliyeti ve bireylerin fiziksel ve sosyal ortamlarının diş sağlığı ile bağlantısını anlayabilme yeteneğine sahip olmak,
- Sağlıklı diş, ağız, çene ve çevre doku yapısı ve işlevleri konusunda , genel sağlık ve hastanın fiziksel ve sosyal ortamı ile bağlantısını anlayabilme yeteneğine sahip olmak,
- Düzensizlik, lezyon, diş, ağız, çene ve çevre ile ilgili doku hastalıkları klinik disiplin ve metotları konusunda ve önleyici, teşhis edici ve tedavi edici diş hekimliği konusunda yeterli bilgiye sahip olmak,
- Yeterli denetim altında klinik tecrübe edinmek.

Bu eğitim, söz konusu kişiye diş, ağız, çene ve çevre dokuların rahatsızlık ve düzensizliklerini önleme, teşhis ve tedavi etme konusunda yeterli becerileri kazandırmalıdır.

Diş Hekimlerinin Mesleki faaliyetlerini Yerine Getirmesi

Madde 35-

a) Diş hekimlerinin faaliyetleri bu maddenin ( c ) bendinde belirtilen faaliyetlerdir ve Ek V in 5.3.2 maddesinde belirtilen mesleki nitelikler altında sürdürülür.

b) Diş hekimliği mesleği, 33 üncü madde de belirtilen diş hekimliği eğitimi temelinde olup diğer genel pratisyen hekim ve uzman hekimden farklı özel bir meslektir. Diş hekimliği faaliyetlerinin sürdürülmesi, Ek V in 5.3.2 maddesinde belirtilen resmi yeterlik belgesine sahip olmayı gerektirir. Bu tür resmi yeterlik belgesi sahipleri 20 veya 36 ncı maddelerin uygulandığı kişilerle aynı muameleye tabi tutulur.

c) Diş hekimlerinin , Ek V in 5.3.2 maddesinde belirtilen referans tarihleri itibariyle düzenleyici hükümlere ve meslek ahlakına riayet ederek, diş, diş eti, ağız, çene ve çevre dokuların sağlığının korunması, hastalıkların ve diş ve çene düzensizliklerinin teşhis ve tedavisinin yanı sıra rehabilite edilmesi ile ilgili her türlü mesleki faaliyeti icra edebilecek durumda olmaları sağlanır.

Diş Hekimlerine Özgü Kazanılmış Haklar

Madde 36-
a) Ek V in 5.3.2 maddesinde sayılan yeterlik altındaki diş hekimlerinin faaliyetlerini sürdürmeleri amacıyla İtalya, İspanya ve Avusturya’da Ek V de belirtilen referans tarihinde veya o tarihten önce tıp eğitimlerine başlamış kişilere verilen bir belgenin eşlik ettiği tıp eğitim belgesi kabul edilir.

Belgenin,

1) Söz konusu kişinin , belgenin verilmesinden önceki beş yıl içinde kesintisiz üç yıl boyunca 35 inci madde de belirtilen faaliyette bizzat, etkin ve kanuni olarak bulunduğunu,

2) Bu kişilerin anılan faaliyetleri Ek V in 5.3.2 maddesinde belirtilen resmi yeterlik belgesine sahip olanlarla ayni koşullarda gerçekleştirme yetkisine sahip olduklarını,

göstermesi gerekir.

Yetkili makamlar, 33 üncü madde de belirtilen eğitime eşdeğer olduğu onaylanan en az üç yıllık bir eğitimi başarı ile tamamlamış kişileri 1 inci madde de belirtilen üç yıllık pratik çalışma talebinden muaf tutulur.

b) İtalya’da tıp eğitimine 28 Ocak 1980 den sonra ve 31 Aralık 1984 den önce başlamış olmak kaydıyla , İtalyan yetkili makamlarınca verilen bir belge ile birlikte sunulan tıp eğitim belgesi tanınır.

Belge,

1) Söz konusu kişilerin Ek V in 5.3.2 maddesinde sayılan resmi yeterlik belgesine sahip kişilerle mukayese edilebilir bilgi ve beceri düzeyine sahip olduğunu tespit etmek amacıyla İtalyan resmi makamlarınca yapılan ilgili beceri testini geçtiğini,

2) Söz konusu kişilerin, belgenin verildiği tarihten önceki beş yıl içinde İtalya’da kesintisiz üç yıl süreyle 35 inci madde de belirtilen faaliyetlere katılmış olduğunu ,

3) Söz konusu kişilerin, Ek V in 5.3.2 maddesinde belirtilen resmi eğitim belgesine sahip kişilerle aynı şartlar altında 35 inci madde de belirtilen faaliyetlerde yer almaya yetkili olduğunu veya bizzat , etkin ve kanuni olarak yer aldığını göstermesi gerekir.


c) Ek VI nın 6.2 maddesinde belirtilen diş doktorluğu eğitim belgesi, Ekte belirtilen referans tarihinden önce başlamış bir eğitim süreci içinse ve eğer belge sahibi söz konusu faaliyette belge tarihinden önceki beş yıl içinde kesintisiz en az üç yıl boyunca etkin ve kanuni olarak bulunduğunu ilave bir belge ile kanıtlıyorsa , yeterli olarak kabul edilir.

Aynı hükümler, 3 Ekim 1989 tarihinden önce başlamış ve belge sahibine Ek VI nın 6.1 maddesinde belirtilen yetkili Alman makamları tarafından verilen resmi eğitim belgesine sahip olanlar ile Alman topraklarında aynı şartlarda mesleki faaliyette bulunmalarına imkan sağlıyorsa, eski Alman Demokratik Cumhuriyeti’nden alınmış diş hekimliği eğitim belgelerine de uygulanır.

d) Ek VI nın 6.2 maddesinde sayılan üye devletler tarafından aynı Ekte belirtilen referans tarihinden sonra ve ( 2005 yılı sonundan önce) başlamış bir eğitim sürecini tasdik eden ve orada sayılan diş hekimliği eğitim belgeleri kabul edilir ve diş hekimliği faaliyetlerine sahip olma ve bunları icra etmek amacıyla ülkemizde verilen belgeler ile denk kabul edilir.

BEŞİNCİ AYIRIM
Veteriner Hekimler

Eğitim
Madde 37-
a) Veteriner hekimlik eğitimi tam gün üzerinden beş yıl süresince en az Ek V in 5.4.2 maddesinde belirtilen eğitim programını veren bir üniversitede yapılır.

b) Veteriner hekimlik eğitimine kabul edilebilmek için en az lise mezunu olmak gerekmekir.

Bilgi ve Beceri

Madde 38-
Veteriner hekimlik eğitimi, kişinin aşağıda yer alan bilgi ve beceriyi kazanmasını sağlamalıdır.
- Veteriner hekimliğin esas aldığı temel fen bilimleri konusunda yeterli bilgi,
- Sağlıklı hayvanların yapısı ve fonksiyonları, hayvan yetiştiriciliği,üremesi ve sağlığı, hayvan besleme ve hayvan yemlerinin üretim ve muhafaza teknolojisi konusunda yeterli bilgi,
- Hayvan davranışları ve korunmalarına ilişkin yeterli bilgi,
- Hayvanlarda veya hayvan sürülerinde görülen hastalıkların nedenleri, yapısı, seyri, etkileri, teşhisleri ve tedavileri konusunda yeterli bilgi,
- Hayvanlardan insanlara ve insanlardan da hayvanlara bulaşan hastalıklar konusunda yeterli bilgi,
- Koruyucu hekimlik konusunda yeterli bilgi,
- İnsan tüketimi için üretilen hayvansal gıdaların ve/veya bileşiminde hayvansal gıda bulunan gıdaların üretim, imalat, tüketime sunuluş ve satışlarında yeterli hijyen ve teknoloji bilgisi,
- Yukarıda bahsi geçen konular ile ilgili hazırlanmış her türlü hukuki düzenleme hakkında yeterli bilgi sahibi olmak,
- Uygun bir danışman nezaretinde yeterli klinik ve diğer pratik tecrübe edinmek.

ALTINCI AYIRIM
Ebeler

Eğitim
Madde 39-
a) Ebelik eğitimine kabul edilebilmek için aşağıdaki şartlardan birine sahip olmak gerekir.
1) Lise mezunu olmak,
2) Ek V in 5.2.2 maddesinde belirtilen genel bakımdan sorumlu hemşirelerin resmi eğitim belgesine sahip olmak,

b) Ebelerin eğitimi toplam olarak en az aşağıdakilerden birini kapsar.
1) Ek V in 5.5.1 maddesinde belirtilen programı içeren , tam gün esasına dayalı en az üç yıl süreli teorik ve pratik eğitim
2) Ek V in 5.5.1 maddesinde belirtilen programı içeren genel bakımdan sorumlu hemşirelerin eğitimine ilave 18 aylık eğitim.

Ebelik eğitimi veren kurumlar, eğitim programı süresinde teorik ve pratik eğitimin koordineli olmasını sağlayacaktır.

c) İstisnai olarak, yetkili makamların izin verdiği şartlar altında yarım gün esaslı eğitime izin verilebilir. Yarım gün esasına dayalı eğitim tam gün eğitimden kısa olamaz ve yarım gün üzerinden olması nedeni ile eğitim düzeyinden feragat edilemez.

Bilgi ve Beceri

Madde 40-
Ebelik eğitimi kişinin aşağıda yer alan bilgi ve yeteneklere sahip olmasını sağlamalıdır.

- Ebeliğin özellikle kadın doğum konusunda olmak üzere temel alındığı bilimlere hakim olmak,
- Meslek etiği ve mesleki mevzuat konusunda bilgiye,
- Biyolojik işlev, anatomi, kadın ve yeni doğmuş bebek fizyolojisi konusunda ve kişinin sağlığı ile fiziki ve sosyal çevresi arasında bağlantı kurabilme konusunda detaylı bilgiye,
- Onaylanmış bir kurumda ebelik ve kadın doğum konusunda yetkin kişilerin denetimi altında yeterli tecrübeye,
- Sağlık personeli eğitim anlayışı ve bu kişiler ile çalışma tecrübesine sahip olmak.

Ebelik Resmi Yeterlik Belgelerinin Tanınma Usulleri

Madde 41-
a) Ek V in 5.5.3 maddesinde belirtilen ebelik eğitim belgeleri, aşağıdaki koşullardan birini karşıladığı takdirde 19 uncu maddeye göre otomatik tanımaya tabi olur.

1) Lise mezuniyetinin üzerine tam gün esasına dayalı en az üç yıllık eğitim ve iki yıllık iş tecrübesine ait belge,

2) Ek V in 5.2.2 maddesinde belirtilen genel bakımdan sorumlu hemşirelik eğitim belgesine sahip olma şartına bağlı olarak,en az iki yıl veya 3600 saatlik eğitim,

3) Ek V in 5.2.2 maddesinde belirtilen genel bakımdan sorumlu hemşirelik belgesine ve (b) bendine göre düzenlenmiş bir belgenin verildiği bir işte bir yıllık bir iş tecrübesine sahip olmak şartıyla tam gün esasına dayalı en az 18 aylık veya 3000 saatlik ebelik eğitimi.

b) (a) bendinde belirtilen belge yetkili makamlarca verilir. Bu belge, sahibinin resmi ebelik eğitimini aldıktan sonra ebeliğe ait tüm faaliyetlere, belirtilen dönem kadar bu amaç için onaylanmış bir hastanede veya sağlık kuruluşunda katıldığını gösterir.

Ebelik Mesleki Faaliyetlerinin Gerçekleştirilmesi

Madde 42-
a) Ebeler, Ek V in 5.5.2 maddesinde yer alan mesleki yeterlikler altında faaliyetlerini sürdürür.

b) Ebelerin Ek V in 5.5.1 maddesinde sayılan faaliyetlere girişebilmeleri ve bu faaliyetleri sürdürmelerine olanak sağlanır.

Ebelere Özgü Kazanılmış Haklar

Madde 43-


a) Ebeliğe ait resmi yeterlik belgesi 39 uncu maddede belirtilen şartları karşılayan ancak, 41 inci maddenin (b) bendinde belirtilen belgelere sahip olmayan kişi üye devlet vatandaşı ise, Ek V in 5.5.3 maddesinde belirtilen referans tarihinden önce, belgenin veriliş tarihinden önceki beş yıl içinde kesintisiz iki yıl boyunca söz konusu faaliyette etkin ve kanuni olarak bulunduğunu gösteren bir belgeye sahip ise bu belge yeterli kabul edilir.

b) (a) bendinde ortaya konan koşullar, ebelik resmi eğitim belgesinin eski Alman Demokratik Cumhuriyeti’nden alınmış olması ve 39 uncu madde de yer alan asgari eğitim koşullarını karşılaması ancak 41 inci maddenin (b) bendinde belirtilen iş tecrübesi ile ilgili belgesinin bulunmaması halinde eğitimlerine 3 Ekim 1989 tarihinden önce başlamış olmaları halinde kabul edilir.

YEDİNCİ AYIRIM
Eczacılar

Eğitim

Madde 44-
a) Eczacılık eğitimine kabul edilebilmek için en az lise mezunu olmak gerekir.

b) En az beş yıllık eğitimi gösteren eczacılık resmi eğitim belgesinin alınabilmesi için;

1) Ek V in 5.6.1 maddesinde belirtilen programı veren bir üniversitede en az dört yıllık teorik ve pratik eğitim ve

2) Kamuya açık bir eczanede veya bir hastanede o hastanenin eczacılık bölümünün gözetimi altında en az altı aylık pratik eğitimin
tamamlanması gerekir.

Bilgi ve Beceri

Madde 45-
Eczacılık eğitimi,kişilerin aşağıda yer alan bilgi ve yeteneği kazanmasını sağlamalıdır.

- İlaçlar ve ilaç üretiminde kullanılan madde ve malzemeler hakkında yeterli bilgiye,
- Farmasötik teknoloji ve ilaç ve tıbbi ürünlerin fiziksel, kimyasal, biyolojik ve mikrobiyolojik analizleri hakkında yeterli bilgiye,
- İlaç ve tıbbi ürünlerinin metabolizması ve etkileri ,toksik maddelerin etkisi ve ilaç ve tıbbi ürünlerin kullanımı hakkında yeterli bilgiye,
- İlaç ve tıbbi ürünler hakkında gereken bilgileri verebilmek için bilimsel verileri değerlendirecek bilgiye,
- Eczacılık uygulamaları ile ilgili yeterli hukuki ve diğer gerekli bilgiye sahip olmak.

Eczacılık Mesleki Faaliyetlerinin Gerçekleştirilmesi

Madde 46-

a) Eczacılık faaliyetlerinin sürdürülebilmesi için Ek V in 5.6.3 maddesinde belirtilen resmi eğitim belgesine sahip olunması gerekir.

b) Eczacılık konusunda alınmış üniversite eğitiminin yanı sıra Ek V in 5.6.2 maddesinde belirtilen faaliyetleri icra edebilmek için ek mesleki tecrübe istenebilir.

c) ( b) bendinde belirtilen ek mesleki tecrübenin istenmesi halinde , üye devlet yetkili makamlarınca verilmiş benzer bir dönem boyunca bu faaliyette bulunduğunu gösteren bir belge , resmi belge olarak kabul edilir.

d) Eğer bir üye devlet , açılacak yeni eczanelere sahip olmak isteyenler arasında bir yarışma sınavı yapıyorsa, ( a) bendinde yer alan hükmü doğrudan uygulamaz ve Ek V in 5.6.3 maddesinde bahsedilen eczacılığa dair nitelikleri resmi olarak taşıyanların veya 20 inci madde hükümlerinden yararlananların da bu sınava girmesini isteyebilir.



SEKİZİNCİ AYIRIM
Mimarlık

Eğitim

Madde 47-
a) Mimarlık eğitimine kabul edilebilmek için en az lise mezunu olmak gerekir.

b) Mimarlık eğitimi ,bir üniversite veya eşdeğer bir eğitim kurumunda tam gün esasına dayalı ilk üç yılı temel eğitim , son iki yılı seçilen alanlarda teorik ve pratik eğitim olmak üzere toplam beş yıldır. Bu eğitim üniversite düzeyinde bir sınavın başarı ile geçilmesi sonunda tamamlanır.
Üniversite düzeyinde olan bu eğitim, mimarlık eğitiminin teorik ve pratik yönleri arasında denge kurmalı ve 48 inci madde de belirtilen bilgi ve becerilerin edinilmesini garanti etmelidir.

Bilgi ve Beceri

Madde 48-
Mimarlık eğitimi, kişilerin aşağıda yer alan bilgi ve beceriyi kazanmalarını sağlamalıdır.

1- Estetik ve teknik gereksinmeleri yerine getirerek mimari tasarımlar yapmak,
2- İlgili sanat, teknoloji ve insan bilimi konusunda yeterli tarih ve mimari teori bilgilerine sahip olmak,
3- Mimari tasarımların kalitesine etkileri açısından güzel sanatlar bilgisi,
4- Planlama süreci için gerekli olan kentsel tasarım bilgisine, planlamaya ve yeteneğe sahip olmak,
5- Bina ve insanlar, bina ve çevre, binalar arasındaki ara, ölçüleri ve insanların gereksinimleri ve arasındaki ilişkiyi anlayabilmek,
6- Mimarlık mesleğini, mimarlığın toplum içerisindeki rolünü anlama ve toplumsal etmenler göz önüne alındığında özet bilgi hazırlayabilmek,
7- Bir proje tasarlaması için araştırma ve hazırlama yöntemlerini anlayabilme,
8- Bina tasarımı ile ilgili yapısal tasarım, yapıma ait ve mühendislik ile ilgili problemleri anlayabilmek,
9- Binaların işlevleri ve fiziksel problemleri konusunda yeterli bilgi sahibi olma ve bunları iklimsel sorunlardan koruma ve iç huzuru sağlayabilmek,
10- Masraf kalemleri ve bina kuralları göz önüne alındığında, bina kullanıcılarının isteklerini karşılayabilecek planlama yeteneğine sahip olmak,
11- Planlama kavramlarını binaya dönüştürebilmek için ve çizimleri tüm planlamaya dönüştürebilmek için gerekli endüstri, organizasyon