TMOBB Mimarlar Odası Ankara Şubesi tarafından düzenlenen ve uluslararası bir etkinlik olan Mimarlığın Sosyal Forumu kapsamında "Protez Olarak Mimarlık" atölyesi düzenlenmektedir.
PROTEZ OLARAK MİMARLIK ATÖLYESİ
Bir beden olarak mimarlığın sınırları nerede başlar ve nerede biter? Mimari-beden kendi içinde saf, eksiksiz bir bütünlüğe, sınırları mutlak bir içeriliğe sahip midir? Yoksa bu beden sınırları her seferinde yeniden çizilen, inşası hiç bitmeyen, sürekli devinen ve dönüşen, bir oluş haline mi gönderme yapar? Mimari-bedenin kendinden göç ettiği, sınırlarını geçide dönüştürdüğü durumlar var mıdır?
Yukarıdaki sorularla aşındırılmaya çalışılan mekân/beden kavrayışı (sürekli başkaları tarafından çizilen ve kendini sürekli başkalaşıma doğru çizen) yapılması planlanan atölyenin temel izleğini oluşturur. Mimarlık disiplini içerisinde mekân/beden olgusu çoğunlukla bir mutlaklık içinde düşünülür: yeniden-üretilen, yeniden-anlamlandırılan ve yeniden-adlandırılan dinamik, edimsel bir terim olarak değil, çoğunlukla uzamda belirli koordinatlar üzerine inşa edilen, matematiksel olarak ölçülebilen ve salt-soyut formlarla temsil edilen sabit, statik bir terim olarak karşımıza çıkar.
Bu atölye çalışmasının amacı resmedilmeye çalışılan kanonik mekân/beden olgusunu sorunsallaştırmak, ‘yaşayan‘ ve ‘sürekli canlı kalabilen‘ bir mekân kavrayışını ortaya koymaktır. Başka türlü söylersek, bu çalışma mekân olgusuna, sabit-değişmez bir nesnellik olarak değil, sürekli devinen bir ‘hareket‘ olarak bakmayı amaçlamaktadır.
Bu bağlamda, atölye çalışması hem teorik hem de pratik düzlemde mekânın yani bedenin üretim sürecini ‘hep eksik kalan‘, tamamlanması, bitmesi ve kendi içine kapanması mümkün olmayan, olası yeni anlam ve potansiyellerin kesintisiz açığa çıktığı bir süreç olarak tanımlamayı arzular. Teorik anlamda tartışmalar post-yapısalcı düşünce ve özellikle de "protez" kavramı etrafında temellenir. Pratik anlamda ise, mimarlığı bir protez olarak düşünmenin olası ifade biçimleri aranır. Atölyenin katılımcılarından egemen mimari dilin bir şekilde dışında kalan/bırakılan gruplar için (yoksul, evsiz, göçebe, göçmen, sokak çocuğu, çocuk, kadın, eşcinsel, yaşlı, hayvan, işsiz, engelli, v.b.) çeşitli protez-yapılar tasarlamaları beklenmektedir. Tasarlanan bu yapısal eklentilerle, mimari-bedenin (yani yapının) açılımının aslında yapısal bir şey olduğunun, mekânın aslında hep bir müsvedde-mekan olarak düşünülmesi gerektiğinin yanı sıra, mimarlığın kendi ana dilinde nasıl yabancı gibi konuşabileceğinin yolları aranır.
Yürütücü: Umut Şumnu
Gün…….: 18-19-20-21 Ekim
Saat…….: 10:00 -17:00
Yer……...: TMOBB Mimarlar Odası Ankara Şubesi Yayın Grubu binası, Meşrutiyet cad. No:7/7 Kızılay
