Bir kadın düşünün...
30 yıl önce neyse 30 yıl sonra da adeta aynı.. Ne saç rengi değişmiş çok fazla, ne özenli makyajı.. hep kıpır kıpır.. hep heyecanlı.. Öyle okkalı laflar ediyor ki yanında benim diyen ağzını açamıyor o konuşunca… 30 yıl sonra bir arkeolojik sit ilanı için dağlara tırmanırken çitin atlanarak geçilmesi gerektiğinde hocam deyip yardıma yeltenildiğinde nazikçe elleri itiyor… "Dur bakayım.. Ben daha ölmedim"
Onu ilk tanıdığımda sanırım yıl 1972 ya da 73 tü. Bize Mısırdan slaytlar gösterirken, arkeolojik kentlerin planlarına bakıp o devrin sosyo ekonomik düzeyi, yönetim biçimi üzerine yorumlar getirip bizleri de düşünmeye zorlarken... Stüdyoda bizlere neyi nasıl yapacağımızdan çok bunun düşünce yöntemlerini nasıl oluşturacağımıza ilişkin yol göstericiliğiyle kişisel gelişimize doğrudan katkıda bulunan temelleri nasıl attığının farkında olmadığımız bir kadın…
Stüdyo çalışmaları için gittiğimiz küçük kasabada otelcinin frapan giyimi ve rahat tavırları nedeniyle garip baktığı, önce bu kadar öğrencinin başında ne aradığını anlamadığı, bizde gülüşmelere neden olan otelcinin inanılmaz bakışlarının o ağzını açtıktan sonra nasıl saygıya dönüştüğüne gözlerimizle şahit olduğumuz, yumuşacık ama bir o kadar da otoriter bir kadın düşünün...
Bir kadın, ya da adam olsun.. Cinsiyeti hiç önemli değil. Düşünün ki O‘nun yasayla alınmış bir "Prof" unvanı olsun.. Tüm özlük haklarıyla.. 60 yaşını geçtikten sonra, üstelik kendisi Fakülte Dekanıyken A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesinin doktora sınavlarına girip, o yaştan sonra öğrenci olmaktan hiç gocunmadan, kendi öğrencilerinden ders alma büyüklüğünü gösterip "Prof" unvanında adıyla arada kalan "Dr " unvanı için emek vermeyi o yaşta göze alsın ve Doktorasını tamamlansın…
Bir insan düşünün ailesini kaybeden bir öğrencisinin ihtiyaçlarını kimseye belli etmeden kendi cebinden yıllarca karşılayıp, onu mezun etmiş olsun.. Onca erişilmez ve karşı konulmaz hallerini boş verin, bir insan düşünün ki; yeri geldiğinde "zamanında evlenseydim senin yaşında torunum olurdu" diyerek azarlayabildiği çocuklara sarılıp ağlamayı da, onlarla birlikte tepine tepine, taa yürekten gülmeyi de bilsin..
O sadece öğrencilerinin anılarında değil, almış olduğu koruma kurulu ilke kararlarıyla koruma kültürünün ülkemizde kökleşmesine emek veren duayenlerimiz arasında ilk sıralarda yerini aldı.
Değerli Hocamız, müstesna insan Prof. Dr. Gönül Tankut‘u yitirişimizin üzerinden 5 yıl geçti.
Zürich‘te Technische Hochsule Üniversitesinde Mimarlık Lisans Eğitimi, Amerika‘da Yale Üniversitesinde Şehir Planlama Yüksek Lisansı ve Ankara Üniversitesi‘nde Siyaset Bilimi Ve Kamu Yönetimi Bölümü‘nde tamamladığı Doktora çalışmalarının ardından Prof. Dr. Gönül Tankut vefatına kadar Orta Doğu Teknik Üniversitesi Şehir ve Bölge Planlama Bölümünde Öğretim Üyeliği görevini sürdürmüş, aynı Bölümde 1968-1969, 1972-1975, 1983-1993 yılları arasında Bölüm Başkanlığı, 1993-1997 yılları arasında ODTÜ Mimarlık Fakültesi Dekanlığı yapmıştır. Kültür varlıklarının korunması alanında büyük emekler harcamış olan Hocamız, Öğretim Üyeliğinin yanında yıllarca Koruma Kurullarında görev almış, Antalya Kaleiçi Planı gibi örnek çalışmalar gerçekleştirmiştir.
Bütün Planlama Topluluğu ve Odamız adına, mesleğimizin gelişmesinde ve kurumsallaşmasında eşsiz çabaları olan Gönül Hocamızı hasret, minnet, saygı ve sevgiyle anıyoruz.
